ich gienc uf fremde wege wôl duoh an duonkel valt
unde sach vor anteluzze an schoene wîbe balt
ir har fluoz vî in wellen
ir ouge blicte frô
ir fuoz trât uber schwellen
ir munde sahte: ô
daz ich hir froide funde wolt ir niht bliben halt?

doh da die stunde gangen da blîb ouh sî niht hir
vîl froide unde bangen die bliben mî von ir
daz hete iemer glowe
sî wa von himmel al
un traenen riche scowe
in desse valte sâl
da bider bette stande, o wîp, so daht ich vîle dir.